XIX wieczna zabudowa pensjonatowa w stylu tyrolskim i norweskim

Międzygórze, choć ma w gminie Bystrzyca Kłodzka status wsi, jest miejscowością zdecydowanie turystyczną. Leży na wysokości od 570 do 750 m n.p.m. i ma układ przestrzenny, który jest interesującą mieszanką cech XIX – wiecznego kurortu i „wsi” z sudecką architekturą regionalną.
Ulica Sanatoryjna, chluba Międzygórza kiedyś i teraz też. Zabudowa uzdrowiskowa i pensjonatowa ciągnie się po lewej stronie wąskiej doliny Bogoryi. Budynki drewniane wznoszono tu od połowy XIX w. w stylu szwajcarskim i tyrolskim (te z galeriami), z wyraźnymi elementami architektury skandynawskiej. W domach wznoszonych po 1875 r. pojawia się neorenesans i neobarok, potem secesja, a w okresie międzywojennym mocno uproszczone neostyle. W efekcie oglądamy bogato zdobioną wielostylową różnorodność.
„Gigant” – trudno przeoczyć to główne sanatorium dra H. Jänischa rozbudowywane aż w sześciu etapach i o gigantycznej kubaturze - ponad 34 000 m3. Należy „Gigant” do największych w Europie tego typu budynków o konstrukcji drewnianej, zdumiewając fantazją frontowych elewacji i iście pałacową przestronnością wnętrz. Zaraz za „Gigantem”, nieco powyżej drogi, willa dr. Jänischa, po wojnie „Sarenka”, pyszniąca się czerwienią cegły i dachu oraz ryglowym poddaszem .

Międzygórze